วันพุธที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2556

Bestfriend-exo


               


               “เร็วๆดิ..”

                ราวกับเป็นคำตอบ..

                ชานยอลมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ เส้นผมที่ลู่ติดใบหน้ากับความร้อนที่เริ่มเพิ่มขึ้น ร่างสูงเคลื่อนเข้าไปใกล้จนจรดกับริมฝีปากเล็กที่สั่นระริกด้วยความเขินอาย ก่อนจะเลื่อนลงมาคลอเคลียกับซอกคอแล้วขบเม้มเบาๆ

                “..อ้ะ”

                ความรู้สึกแปลกใหม่ทำให้แบคฮยอนรู้สึกร้อนๆหนาวๆกับสัมผัสของอีกฝ่าย มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อนอนของร่างเล็กเผยให้เห็นอกขาวบาง มือเล็กถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ก่อนจะยกขึ้นมาปิดริมฝีปากตนเองเพื่อกลั้นเสียงคราง

                “อย่าปิดเลย ร้องออกมาเถอะ..”

                “อ้ะ..ชะ..ชานยอล.. ดะ..เดี๋ยว..” เสียงหวานห้ามปรามขาดหายเมื่อร่างสูงยืดตัวขึ้นมาบดเบียดริมฝีปาก พลางแทรกลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานละมุน ร่างเล็กจูบตอบอย่างไม่ประสีประสา  ทำให้ชานยอลยิ่งมีความต้องการมากขึ้น..

                และมากขึ้น..

                มือหนาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโวงของร่างเล็ก สัมผัสที่แปลกใหม่และกลิ่นอายอันหอมหวานที่ลอยมาแตะเข้าที่จมูกทำให้ร่างสูง บ้าคลั่ง ปลายจมูกลากไล้ไปตามซอกคอ เลื่อนลงมที่หน้าอก และหน้าท้องที่แบนราบ สูดดมกลิ่มหอมราวกับต้องเสน่ห์

                “อื้อ.. ชาน..ยะ..ยอล”

                เสียงหวานเรียกชื่ออีกคนอย่างเผลอตัว ไอเย็นกระทบกับผิวกายจนสะท้าน.. ร่างสูงช้อนตัวร่างเล็กขึ้นก่อนจะออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปยังเตียงนุ่ม

                “มัน..เปียกนะ” แบคฮยอนเอ่ยขึ้นแผ่วเบาทั้งๆที่ใบหน้ายังซุกกับอกแกร่ง ในใจเขากำลังร้อนรุ่มแบบแปลกๆ ไม่รู้ว่าทำไม..

                “ช่างมันเถอะน่า..”

                “เดี๋ยว.. อ้ะ” อยากจะห้ามแต่ร่างสูงก็วางตัวเขาลงบนเตียงนุ่มเสียแล้ว ผิวเตียงนุ่มที่แฉะไปด้วยหยาดน้ำที่เกาะติดมาจากร่างทั้งสองร่างที่กำลัง เริ่มบทรัก

                “ชานยอล.. ยะ..อย่า ตรงนั้นมัน..อ้ะ” มือเล็กจิกกับผ้าเตียงแน่น เมื่อมือหนาเลื่อนมาหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหว รูดขึ้นเพื่อปลุกอารมณ์ในร่างกายของอีกฝ่าย..

..การกระทำกำลังฆ่าแบคฮยอนให้ตายทั้งเป็น..

                “อ้ะ..อื้อ..” กัดริมฝีปากเพื่อกลั้นความทรมานทีกำลังถูกปลุก ความรู้สึกวาบตรงช่วงท้องทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกต้อนให้จนมุม มือหนาเริ่มเร่งจังหวะ.. ก่อนที่อารมณ์รักจะถูกปลดปล่อยออกมาเต็มมือ..
                แบคฮยอนหอบหายใจหนัก สูดอากาศให้เข้าเต็มปอด หน้าอกบางกระเพื่อมอย่างเหนื่อยล้า แต่หารู้ไม่ว่า.. นี่มันแค่เริ่มต้น..

                “เจ็บ!.. ฮึก.. กูเจ็บ” มือเล็กจิกเข้าที่ไหล่หนาเพื่อระบายความเจ็บปวด เมื่ออะไรบางอย่างสอดเข้ามาในร่างกาย เข้าออกช้าๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป.. น้ำใสเริ่มปริ่มขึ้นมาที่ปรายตาก่อนจะไหลไปด้านข้าง

                ชานยอลก้มลงจูบซับน้ำตาเพื่อปลอบประโลม.. เขาไม่อยากจะให้ร่างเล็กเจ็บ.. แต่ตัวเขาเองก็ถึงขีดจำกัดแล้วเหมือนกัน..

                ร่างสูงถอนนิ้วตัวเองออกมา ทำให้คนใต้ล่างที่เกรงจนตัวแข็งผ่อนคลายลงทันที


                “อ้ะ..อ๊าเจ็บ!”

                เสียงกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเพื่ออะไรที่ใหญ่กว่านั้นแทรกเข้ามาในกาย.. ขยับเข้าออกช้าๆ เพื่อสร้างความคุ้นชิน  มือหนาเลื่อนมากุมมือเล็กไว้อย่างหลวมๆทั้งสองข้าง ก่อนจะถอนกายออกมาแล้วกระแทกเข้าไปใหม่ ส่งผลให้มือเล็กที่กุมหลวมๆไว้นั้นบีบมือหนาแน่น

                ร่างกายของแบคฮยอนเหมือนกำลังถูกแผดเผาด้วยไฟแห่งความใคร่..
                ไฟ ที่ชื่อว่า ปาร์ค ชานยอล..
                “เจ็บ.. กูเจ็บ..”
                “ใจเยนๆ .. กูจะทำเบาๆให้มากที่สุด” พูดจบก็ก้มลงจูบที่หน้าผากมน พลางขยับกายรัว ร่างเล็กหอบหายใจ.. เสียงครางหวานดังทั่วห้อง
                รู้สึกทรมาน.. แต่ก็รู้สึกดีอยากบอกไม่ถูก..
                “ชานยอล.. อื้อ..” เสียงหายไปในลำคอ เมื่ออีกฝ่ายก้มลงแนบริมฝีปากชิมความหวานจากร่างเล็ก มือทั้งสองฝ่ายกุมกันไว้อย่างแนบแน่น แบคฮยอนจะบีบมือชานยอลแน่นทุกครั้งเมื่อร่างสูงกระแทกกายเข้ามา..

                ร่างสูงพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำตัวราวกับแสดงความเป็นเจ้าของ.. 

                หัวใจกำลังต่อต้านสัมผัสของอีกฝ่าย  ชานยอลเริ่มหลงใหลในตัวของแบคฮยอน แบคฮยอนก็เริ่มตอบรับสัมผัสของชานยอล..

แต่ทั้งคู่ก็ต้องหยุดความนึกคิดแบบนี้ไว้ หากเมื่อบทรักนี้จบลง..

                เส้นกั้นบางๆ ที่เรียกว่า ‘เพื่อน’

                บางครั้ง..เขาทั้งสองคนก็คิด.. คิดว่าถ้าในตอนนี้เราไม่ใช่’เพื่อนรัก’กัน

                สักวัน.. เราอาจจะเป็นอะไรที่มากกว่านั้น รึเปล่า..

                “อื้อ..”

                สัมผัสอุ่นวาบเข้ามาในกายพร้อมกับอะไรบางอย่างที่ถูกปลดปล่อยออกไป ทั้งสองหอบหายใจอย่างอ่อนแรง แต่ทั้งที่ควรจะหยุด..

                ชานยอลกลับเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากร่างเล็กอีกครั้ง ลิ้นดุนดันกัน.. แลกความหวานอย่างไม่มีเบื่อ บางสิ่งที่เริ่มชูชันขึ้นมาในตัวของร่างเล็ก ทำให้เขารู้ว่ามันยังไม่จบ..
                ไม่รู้ว่าพวกเขา..ปล่อยให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปเอง
                หรือ..

                เพราะฤทธิ์ยาของชานยอลยังไม่หมดกันแน่

                “ชานยอล..พะ..พอแล้ว อื้อ..” แบคฮยอนพอจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาไม่ห้าม แต่เหมือนจะสายไปเสียแล้ว เมื่อร่างสูงเริ่มกระแทกกายเข้ามาใหม่จนร่างเล็กกระตุกเบาๆ

                เลือดที่ไหลมาเป็นทางที่เกิดจากการฉีกขาดของเนื้อ ช่องทางที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำเข้าไป..  น้ำสีขาวขุ่นที่เป็นหลักฐานอย่างดีว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ทางกายอย่าง สมบูรณ์

                แล้ววันพรุ่งนี้..


                พวกเขา.. ก็จะเป็น ‘เพื่อน’ กันเหมือนเดิมอยู่ใช่มั้ยนะ..    



Bestfriend

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น